بِسمِ الله الرحمن الرحیم

از دعاهای حضرت (علیه السلام) است که هر گاه میخواست دعا کند نخست خداوند عزّوجلّ را حمد و سپاس می گفت و می فرمود:

الحَمدُ لِلّهِ الأوَّلِ بِلا أوَّلٍ کانَ قَبلَهُ ، وَ الآخِرِ بِلا آخِرٍ یَکونُ بَعدَهُ.

حمد از آن خداوندی است که اول است و پیش از او هیچ نبود و پایانی می باشد که پس از او پایان نباشد.